Przedstawiam Państwu scenariusz apelu, który odbył się podczas Zjazdu Absolwentów szkoły w 100 rocznicę jej istnienia. 100 LECIE SZKOŁY– ZJAZD ABSOLWENTÓWSCENARIUSZ PRZEDSTAWIENIAOpracowanie : Joanna Kwiatkowska- PaluchProwadzącyZewsząd się dzisiaj zjechali szlachcice,Wieść bowiem poszła na okolicę ,O tym, że u nas zabaw dziś wiele,Ale kochani, to nie wesele,Lecz Święto naszej szkoły kochanejTłumnie, radośnie dziś zaś literacki prezent dla niej mamy,Do obejrzenia którego wszystkich 1 – Uspokójcie się! Przestańcie tak krzyczeć!Uczeń 2 – Przypomnijcie sobie, po co się spotkaliśmy. Mamy zredagować kolejny numer gazetki szkolnej!Uczeń 3 – Ale, ale. Czy wiecie co się dzieje w naszej szkole?Uczeń 1 – Zobaczcie (pokazuje na widownię) ilu mamy dziś gości w szkole.(uczniowie się uspokajają)Uczeń 3 – O faktycznie! Przepraszamy za nasze 1 – Ale ja nadal nie wiem, co się 3 – Jak to nic nie wiesz? Szkoła obchodzi jubileusz!Uczeń 4 – Jaki jubileusz? Czyj znowu jubileusz?Uczeń 2 – Nasza szkoła ma przecież 100 lat!Uczeń 1 – O czym będziemy pisać w naszej gazetce?Uczeń 2 – Jak to, o czym? Będziemy pisać o życiu w naszej szkole i o jej historii. Wiesz takie szperanie - wspominanie Uczeń 3 – Minęło sporo czasu. Kto może pamiętać to wszystko?Uczeń 4 – Mój dziadek. On chodził do tej szkoły chyba 50 lat temu. Nieraz mi opowiadał o swoich szkolnych przeżyciach. Nieźle rozrabiał z kolegami. Wciąż się uśmiecha, gdy o tym 2 – Moja mama też chodziła do tej szkoły. Zawsze powtarza, że lata szkolne, to najwspanialsze momenty w życiu człowieka. To czas, gdy ktoś za nas się martwi, za nas załatwia tysiące rzeczy. Troszczy się i czuwa nad nami. Podobno dopiero z perspektywy czasu można to doceniać. I dopiero po latach tęskni się za tym, co już nie powróci. „Inwokacja” – Narrator Uczelnio moja! Ty jesteś jak zdrowie;Ile Cię trzeba cenić, ten tylko się dowie,Kto Cię stracił. Dziś piękność Twą w całej ozdobieWidzę i opisuję, bo tęsknię po Tobie. Wy mury piękne, które z dla lśnicie,Otuchą napełniałyście me naukowe łzy się obficie z oczu nieraz lały,Gdy do dziennika pały się rojnie sypały,I nad niejedną głową zbierały się chmury,To nikt z całej ferajny nie bywał więc przenoś moja duszę utęsknionąW krainę dzieciństwa – nieco tych ław malowanych pismem rozmaitem,Wyżłobionych cyrklami, kolorowym rytem,Tu znajomy inicjał, tam serce złamane,Dalej imiona dziewcząt, chłopców korytarzach zaś, w każdym jednym kącie ,Widniały napisy o miłości 2Nagle coś z mroku dziwnego się wyłania,Śmieszy, przestrasza, powoduje drganiaStropu, co dzielnie spaja wszystkie ściany,To nasza latorośl ma w-f oj dzieci, chyba źle się bawicie,Dla was to igraszka, a tu idzie o życieI kondycję podłóg, tak pięknie zadbanych,Przez panie artystycznie codziennie sprzątanych,(Uczniowie wnoszą kroniki szkolne)Uczeń 5 – Przynieśliśmy z archiwum kroniki szkolne, znajdziemy tu wszystko co dotyczy naszej szkoły. Uczeń 6 – W ciągu wieku nazbierało się aż siedem tomów. Uczeń 5- Zobaczcie – pierwsza strona najstarszej kroniki. Dnia 1 września 1905 roku nastąpiło otwarcie czteroklasowej szkołyUczeń 6- Od roku 1912 do 1914 trwała budowa nowego budynku. Do szkoły uczęszczało wtedy 510 uczniów. Uczeń 1 - Historia szkoły nierozerwalnie łączyła się z burzliwymi dziejami naszego kraju i regionu, dlatego nauka często odbywała się w języku niemieckim. Dopiero w 1945 roku do szkoły ostatecznie powrócił język 3 - W 1964 roku oddano do użytku salę gimnastyczną, w której się dzisiaj znajdujemy. Dwa lata później wprowadzono ośmioklasowy system 5 - Bywały lata, gdy w murach szkoły uczyła się naprawdę więzła gromada. W latach osiemdziesiątych były aż 32 oddziały. Tak było do 1999 roku, w którym reforma oświaty wprowadziła sześcioletnie szkoły podstawowe. Uczeń 4 - Ale historia szkoły, to nie tylko mury, to przede wszystkim ludzie i ich losy. W ciągu stu lat szkoła wychowała kilka pokoleń mieszkańców naszego miasta, ucząc ich patriotyzmu, szacunku i wiary we własne możliwości. A wszystko to dzięki ludziom, którzy nie szczędzili trudu i serca. Uczeń1- Czy wiecie, że w ciągu tych lat w szkole uczyło około 500 nauczycieli?Uczeń 2- Myślę, że wszystkich wspominamy dziś z sympatią , choć wielu z nich spędzało nam sen z powiek .„Do matematyczki”Nieszczęsne zadania i tragiczne wzory jawią się w snach moich niby jakieś o takich snach, matematyczko droga,marzyła jeszcze wczoraj uczennica młoda!Za cóż że, za cóż, ma pani kochana,o matematyce mam myśleć od rana! I to myślenie tyle czasu mi zajmuje,że na naukę już mi sił brakuje. „Do chemiczki”Nieszczęsne zadania i tragiczne wzoryod dawna straszne, nocne co me smutne oczy za sobą ciągniecie,żalu mi przydajecie?A niechże się wreszcie, co się ma stać, stanie,bo uczyć się tej chemii nie jestem już w stanie!„Do polonistki”Wielkieś mi uczyniła pustki w domu moim,ma droga polonistko, tym postępkiem nic, jednak tak to było,jedną małą jedynką tak wiele ubyło!Ach, gdybyż to ta jedna tylko była ...cóż, kiedyś ty ich więcej dotąd postawiła!Przez ciebie matka często się frasuje,Prze ciebie ojciec wieczorami mnie serce masz z kamienia, droga polonistko,żeś obróciła wniwecz, co lubię ... To 3. Nauczyciele cierpliwie znosili wiele wybryków, nieprzygotowanie do lekcji i wieczne 5. Jednak dopiero przerwy spędzane ze szkolną dziatwą wystawiały ich cierpliwość i system nerwowy na prawdziwą 3W dużą przerwę lud cały wyległ na boisko,Nie było końca śmiechom, krzykom oraz co sił w płucach w powietrze dmuchali,Ci starsi, ci średni i ci całkiem zaś, jak tuba, z ich każdym wydechemNiosło w świat okrzyki wspomagane w okrzykach tych była historyja taka:Zrazu odzew dźwięczny – pierwszaków to paka,Potem śmiech doniosły i gromkie okrzyki,To z klas pośrednich wybiegł lud koniec się pojawia ton jeszcze ostrzejszy,To okrzyki wydają ci, co są najwięksi. Narrator 4Nagle gwar ucichł, lecz napięcie trwało,Statyści zastygają w swych pozach (stop-klatka).Wszystkim się zdawało, że to hałas trwa ...A to echo dzwonek rozrywki tej koniec obwieściłI wszystkich bohaterów w szeregi się w głąb sceny, ustawiając się w dwuszeregu, pojawia się postać zmęczonego się z wolna i oczy zwróconoNa postać belfra bardzo on bowiem na schodach, niby skamieniały,Starając się opanować ten zespół więc uczniowie z wrażenia pobledliI spokojnie człapiąc w klasach swych 4- Tak sobie wspominacie i tylko gadacie i gadacie. Zapominacie, po co się tu spotkaliśmy? Przecież mamy to wszystko opisać! Uczeń 5- Jeszcze jest tyle ciekawych rzeczy do omówienia! Uczeń 6- Przecież szkolne życie to nie tylko nauka . Prawdziwa szkolna integracja to wspaniałe klasowe wycieczki, imprezy, potańcówki - na których królował rock and „Szkolny rock and roll”ProwadzącyMiło dzisiaj wspomnieć te szkolne przygody,Dzięki nim człowiek dorosły znów staje się 1Dzień szkolny już się kończy, milkną gwary, mniej tonów,Ostatni uczniowie wychodzą do na boisku osadza się spokojnie,Ptaki powracają do swych drzewek już kończyć opowieść nostalgiczną naszą Może kiedyś inną tu wszyscy wśród uczniów byłem, dzielnie rozrabiałem A com widział i słyszał ,Wam 2 - Oj. Coś mi się wydaję, że nie starczy Wam nawet pięciu spotkań ,by podsumować to wszystko, co działo się w szkole w ciągu tych wszystkich 1- A swoją drogą ciekawe, co będą wspominać nasi następcy za kolejne kilkadziesiąt było nie tak dawno, choć minęło wiele lat,Przeleciała także młodość karuzelą dawnych latPozostały dziś wspomnienia, które echem niesie wiatrA to święto jest nadzieją na powroty w dawny „Pożegnanie”.Bibliografia:1.„Jubileusz 40- lecia Szkoły Podstawowej Nr 3 w Redzie” Szczepańska, Na szkolnej scenie, Płock 1997Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych: zmiany@ największy w Polsce katalog szkół- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> (w zakładce "Nauka").